Zondag, Maandag & het Ziekenhuis

Gister (zondag) moesten we dus om 10.00 bij Dr. Mahmoud verschijnen. Om 09.00 gingen we eerst ontbijten in het 'restaurant' van het ziekenhuis. Het ontbijt bleek te bestaan uit: 1 stukje kaas (lijkt op feta) OF 2 eieren, een cupje jam, 1 bekertje melk, 3 witte (droge) bolletjes en thee. Maar ach, het is eetbaar. Om 10.00 verschenen wij dus bij Dr. Mahmouds kantoor, die er natuurlijk nog niet bleek te zijn. We moesten dus wachten in de wachtkamer die vol bleek te zitten met studenten. Toen hij eindelijk rond 10.45 verscheen bleek dat de arts met wie wij mee zouden gaan in de Operatiekamer stond en pas om 12.00 klaar zou zijn. En dus gingen we met Dr. Mahmoud mee om een college reanimatie te volgen. Dit was erg grappig om mee te maken, en goed voor mij om nog eens te herhalen!

Na het college was onze arts klaar en konden we naar de Eerste Hulp. Daar werden we rondgeleid en werden verschillende patienten besproken. De Eerste Hulp hier lijkt in niets op de Eerste Hulp afdeling in Nederland. Het is vooral zeer chaotisch en het ziet er vrij armoedig uit. Hoewel het heel arm lijkt wijken de procedures niet veel af van de onze en doet men dezelfde ingrepen.

Na de rondleiding gingen we luchen, weer in het restaurant. In Egypte eet men 's middags warm, en soms 's avonds ook. We kregen dus rijst met 2 (gehakt?)ballen en een tomatensausje met sperziebonen erin. Het smaakte prima, maar vulde wel behoorlijk.

Na onze lunch wilden we een internetcafe gaan zoeken. Er zou er een in de buurt moeten zijn van de jongens dormitory. Lucas slaapt daar dus we gingen met hem mee. Zijn dormitory bleek zo'n 25 minuten lopen vanaf het ziekenhuis te zijn. Niet echt een pretje, lopen in 37graden langs de superdrukke straten van Cairo. Toen we dus aankwamen was iedereen het lopen al helemaal zat. Dus zijn we maar weer met de taxi terug gegaan naar het ziekenhuis. Helaas weer geen internet dus. 's Avonds was er weinig te doen. De Egyptenaren vd organisatie waren druk dus we moesten onszelf vermaken. Helaas is er niets op het ziekenhuisterrein, dus we hebben geluierd en wat gedronken in de hal van het ziekenhuis.

Vandaag begon onze stage echt. Al snel bleek dat we die niet erg serieus hoeven te nemen, het gaat hier vooral om het sociale programma en niet om het ziekenhuis. We hebben dus wel wat patienten gezien, maar ook film gekeken in een van de dokterskamers en een beetje rondgehangen. Gelukkig hoeven we niet zo lang in het ziekenhuis te zijn; van 10.00 tot 14.00! De rest van de tijd kunnen we Cairo in! En dat gaan we natuurlijk ook doen!

Liefs,
Inge